Rys.: Grymlino
Rys.: Grymlino


A jak już piyrszy śniyg prziszoł poźno, to na świyntego Marcina (11 listopada) musioł być! Czasym gibko stopnioł, ale ło zimie przipomnioł! Były lata, co śniega było aż za tela: jak spod we październiku, to leżoł aż do poczontku kwiytnia. Ludzie po chałpach siedzieli, grzoli sie przi piecku, a na dwor szli yny, jak musieli. Jak prziszły tyngi mrozy to byli radzi, że ziymia leży pod hrubom, śniegowom pierzinom, bo łozimina niy wymarzła. Gorzi było, jak śniyg długo zalygoł na wiosna, bo zasiywom szkodził.

Pamiyntom jak dzisioj, jak mi było możnej ze dziesiyńć lot, piyrszy śniyg prziszoł pod koniec października, poleżoł pora godzin a gibko stajoł, ale szkody narobił! Na zegrodce prawie wszystek było jeszcze zielone, ale nasze jadwiżki a dombki, co miały być na Wszystkich Świyntych, pod tym śniegiym sie połomały i musiały my ze mamulkom robić papiorzane kwiotki na łostrojyni grobów.

Potym była jeszcze piykno pogoda bez cołki listopad i konsek grudnia, a drugi śniyg napadoł dziepiyro we Wilijo, ale za to leżoł aż do końca marca. Możnej bych tego ani tak dobrze niy pamiyntała, ale jak moj starzik mioł urodziny we Mikołaja, jedyn jego przociel, tyż feszter, doł mi tako gazetka, kaj były myśliwskie psy namalowane a łopisane, bo wiedzioł, że jo psom przaja. Jak był śniyg a mroz na dworze, to jo se siodała we kuchyni a ło nich czytała, możnej i po sto razy, bezto żech wszystek umiała na spamiyńć. Nasz tatulek sie dycki śmioł, że mom co drugim łostawić, że wszystek czorne wyczytom a yny biołe łostanie, ale jo to miała rada! Na mamulczyne urodziny, pod koniec lutego, przijechała ku nom ciotka ze Świyntochłowic ze swoją cerom Adom. Tej dziołszce było siedym lot, a była łokropnie zmierzło - jak to jedynoczka! Wszystek, co yno uwidziała zaroz musiała mieć! Spodobała sie i moja gazetka ze psami. Dałach i jom połoglondać, a łona sie za kwila skryła pod stoł, a wszystki psy mi wystrzigła. Jak by to jako cudzo była, to bych jom sprała, ale przocielki sie niy godziło! Widziały my sie yny tyn jedyn roz, bo na bezrok Ada pojechała ze łojcami do Rajchu, ale to, co mi wywiodła, pamiyntom do dzisioj.

Komentarze

Dodaj komentarz