Kaj żech sie narodził?

Jak my se tak społu berały, do izby wloz jeji wnuczek, co praje prziszoł ze szkoły a łod dźwiyrzi sie pytoł:
– Babcia, kaj jo sie narodził?
– Jak to kaj? – dziwowała sie starka. – Przeca we naszyj familiji!
– E, jo mioł na myśli co inkszego: we szpitalu abo w doma?
– No przeca we szpitalu! Dzieci boczonie niy noszom, to som yno bojki, już my roz ło tym godali ! – kamratka chciała gibko skończyć godka ze wnukiym, ale mały sie dali dopytowoł:
– A mama?
– We szpitalu!
– A ty, babcia?
– Jo, syneczku, narodziłach sie
w doma, bo piyrwej dzieci sie yno
we chałpie rodziły...
– Wiysz co babcia, niy gorsz sie, ale musza sie ciebie cosikej spytać: je to możliwe, żeby Kuba Gyncek ze moji klasy był tak stary jak ty, bo łon godo, że tyż sie w doma narodził?
Na to my łobie gruchły śmiychym,
a syneczek sie rozbeczoł, że sie śniego śmiejymy.
Łobie my miały ciynżko mu przetłumaczyć, że teroz sie tyż czasym zdorzo, że nikero mamulka chce dziecko porodzić w doma abo maluszek sie tak fest na świat ciśnie, że mamulka do szpitala niy zdonży. Synkowi to cosikej niy sztimowało i niy poradził nom uwierzić!
Jak maluśki poszoł do swoji izby, zaczły my spominać, jako to hańdowni było.
Nasze starki miały i po dziesiyńć dziecek a wszyskich porodziły w doma! Czasym we mieście przi porodzie była hebama, ale na wiosce i tak wiykszinom dziecka łodbiyrały starki, mamulki abo doświadczone ciotki. Doktora sie wołało yny jak było źle! Bezto nikedy modo matka umrziła zanim ku ni dojechoł! Teroz pod tym wzglyndym baby majom trocha lepi. We szpitalu majom fachowo pomoc, ale tam som yno cudzi ludzie, a tako wylynkano modo dziołcha potrzebowała by rodzinnego sparcio! Wiym, co godom, bo samach to przeżyła bez trzidziyści lot nazod!
Bezto roztomiłe doktorki, doktory, hebamy a flyjgery w dniu Waszego świynta życza Wom wszystkim, cobyście niy zapominałi ło tym, że my som yno ludziami a byście do nos, pacjyntow, trwani a życzliwość mieli.

1

Komentarze

  • Grymlino apel do czytelniczki 13 kwietnia 2015 20:47Pani Elu z okolic Kolonii czekam na Pani opowieści i serdecznie pozdrawiam

Dodaj komentarz