Jak chopy dostali czorne bryle

We sobota przed wieczerzom fojtowo Katla nabrała sadzów ze komina, pomiyszała s fetym a szła po zapłociu ku rechtorowej stodole.
Dugo musiały baby w tyn wieczor czekać na swojich chopów. Na kościelnej wieży pizło dziesiyńć a niy było ich jeszcze widać. Wele pół jednostej wlozł do dom stary Pytel. Zaroz pomiarkowoł, że je coś niy richtik, bo łod proga zaczon sie tłomaczyć:
– Dzisio my byli przi tym łobrozku za Łoncznikiym! Jak my nazod szli, to jeszcze my sie w lesie stracili…
– Wiysz, jo wom sie dziwuja, żeście tyn łobrozek znodli – padała Pytlino – bo łon mioł przeca iść ku poczciorce po list – a poświyciła chopu petronelkom we łoczy. Pytel mioł jedyn ślyp czorny łod sadze.
– Cóż tyż godosz Hilda, ni maś aby choro? – wylynkoł sie chop.
– Jo niy, ale gorzi s tobom chopeczku, ty mosz czorny ślyp, a to sie yno tak lyczy! – baba wsadziła mu boksa do drugigo łoka a uciykła.
Co sie na drugi dziyń we wsi dzioło, to tego sie niy do łopisać! Była niydziela, bezto baby kludziły swojich chopów pod paża do kościoła. Praje kożdy chop mioł dwa czorne ślypia: jedne co sie niy dało umyć łod sadze s tustym, a drugi, co mu ślubno wsadziła! Jak wleźli do kościoła, tam ich dziepiyro pokuta czekała! Farorz ło wszyskim już wiedzioł. Kozoł grzysznikom klynczeć bez coluśko mszo, a było tego ze dwie godziny, bo „wielki” nigdy krócy nie trwie. To by jeszcze wszystko szło zdzierżyć, ale fojcino wysuła tam rano miech grochu! Baby jeszcze dugo na chopów wyrczały, ale za jakiś czos im wyboczyły.
Najgorzi jednako na tym wyszła ta modo rechtorka! Baby jom żałowały, ale we wsi ji mieć niy chciały. Skuli tej łostudy musiała sie wykludzić do miasta.
Mie tyż ji było żol, bo co łona mogła za to, że była czysto dziołcha a rada sie kompała. Była we kwatyrze u rechtora,
a łon łaziynki niy mioł, bez to sie myła we grotku na gumnie we stodole! Ale nojbarzi mie ciekawi, jak te chopiska, bezkurcyje to wywoniały?!

Komentarze

Dodaj komentarz