– Bo ty dziołcho niy wiysz – moja kamratka sama zaczła kejś godka na tyn tymat – wiela starka a jejich dziecka bez ta jego dobroć wystoli! Cudzym pomogoł, ze chałpy wszystek wynios, cudzi go kwolili, a swoji skuli niego co jeś ni mieli, to sie tak niy godzi, kościoł przykryć a kapliczka łokraś… – a dziołcha sie rozbeczała. Musioł im tyn starzik fest za skora zalyź!
– To czamu starka śnim niy pogodała? – dziwowałach sie.
– Abo to roz próbowała, ale łon i niy suchoł a robił, co se zaplanowoł? Chcesz przikładu – pytała sie kamratka – To go mosz! Roz jedyn bez zima starzik jechoł ze młyna, a na drodze potkoł jeszcze doś modo baba, co sie kludziła ze małom dziołszkom, a fest wielgim kofrym, chciał jom przibrać na woz, bezto sie spytoł, kaj idzie? A łona szukała noclegu i starzik wzion jom do dom. Starziki przenocowali baba za darmo, bo piniyndzy wiela ni miała, ale potym łostała na dłoży, bo sie ni miała kaj podzioć, bezmała jak chop jeji umrził, to jego familijo jom ze pomiyszkanio wygnała! Starka chciała, coby se modo jako robota znodła, bo pomiyszkanio i żodyn niy żałowoł, chociaż ciasnota straszno we chałpie była, a nojstarsze synczyska musieli spać na strużakach na delinie, a sztyjc potym charlali, bo przemarzli. Ale paniczka sie do roboty niy brała, bo miastowo była i niy prziuczono! Starzik i jednako nic niy padoł, za to starce kozoł bardzi łoszczyndnie warzić, coby do wszystkich stykło! Boroka starka już sie łobganiała jak umiała, a tyn chciał jeszcze wiyncy! Jednego dnia modo prziszła ze miasta do dom, a padała, że sie bydzie wykludzać. Pożyczała łod starzikow łostatnie piniondze na cug. Padała, że zaroz jak przijedzie do dom to ich wroci, ale piniyndzy sie niy doczkali!
Jednako starzik niy zmondrzoł bez tyn cufal, bo niydugo zaś ze swoji dobroci jakiś konsztik familiji wystrugoł!
Komentarze