Mosz pszczoły, to mosz miod, mosz dziecka – mosz smrod

Jeji łojciec dziołchom do roboty iść zakozoł, bo mu sie zdało, że tam sie Bog wiy co dzieje! Bezto były yno w doma abo u klosztornych paniyn chowane. Oma miała jednego starzyka, co mioł jakiś werk i łon se tyż niy poradził przedstawić, coby kero dziołcha ze jego familiji, szła kaj robić na piniondze do życio. Podle niego to wszystek za modu mioł dziołsze dać tatulek, a potym chop. I ani mu do gowy niy prziszło, coby tako dziołcha robiła, jakby sie niy wydała? Bo to nikerzi godali, że jakby miała wiano, toby mogła iść do klosztoru, a radzi by jom tam przijyni! Tam by se mogła paniczka grać, bo te panny, co wiana niy prziniosły, to łod roboty tam były. Możnej nikedy sie tymu ani wierzić niy chce, ale tak to czynsto było: Ta panna, co bogato ze chałpy była, to we kuchyni siedziała abo dziecka we ciepłym uczyła, a biydno nojgorsze roboty łobskoczyć musiała, a robić podwiela rynkami a szłapami ruszać poradziła!
Moja oma wydała sie jak i było dwaścia lot. Wziyna se fesztra a śnim na fesztrownia sie wykludziła. Warzić a porzondek utrzymać we chałpie poradziła, ale nic wiyncy niy była nauczono robić, a tu prziszły dziecka jedyn po drugim, a porzad sama była do wszystkiego! Nojgorzi było, jak trza było takigo malika przewinońć. Poł biydy jak był yno zejscany, ale jak tam we pielusze było cosikej wiyncy a jeszcze smrodu było kupa, to jom aż łotrzynsało. Oma dycki dziecku dupka łobmyła do sucha wytrziła, a do nowej pieluchy zawinyła, a potym ta posrano pielucha brała na dwa patyki, a we kiblu z wodom tak dugo szastała, aż wszystek śni spadło! Na koniec jom tymi patykami do nowej wody ze mydłym do moczynio przeciepła! Jednego razu przi taki robocie cylła jom somsiadka a padała i tak:
– Roztomiło dziołszko ze tym to je tak: jak mosz pszczoły to mosz miod, a mosz dzieci to mosz smrod! I musisz się stym pogodzić, bo jak kery dzieckom dupa łobrobio, to i gowno do rynki wziońć musi!
Jednako oma przemoc sie niy poradziła!

Komentarze

Dodaj komentarz