Kaj starka Bulino powiesiła swoji stelonki?

 

Po naszymu
 

Ôsmego marca jo dycki spōminōm jako to wyglōndoł Dziyń Kobiyt u nos we robocie. Za modu robiłach we poru miejscach, bezto swoji wiym. Dycki rano baby se kupiły krepli abo tortensztikōw po jednym na kożdo we biurze, potym se zrobiły tyju abo kawy, jak miały ôd ciotki ze Rajchu abo kaj wystoły we dugi raji. Za kwila prziszli chopy ze kwiotkami, a nasza jedyno kwiaciarnia na rynku zarobiła kupa piniyndzy na tych nelkach.

Taki kwiotek we tamtych czasach był nojlepszy, bo niy żgoł jako rōża, co gibko tyż poradziła ôblecieć, sztyngel mioł twardy, to go nawet chop "na bani" do dom doniōs, a nojważniejsze, że jeszcze pora dni we blumwazie postoł, a ôko radowoł! Jednako jedyn roz to było troszka inakszy. Zamiast kwiotka wszyjski baby u nos dostały pōńczochy stelōnki! Nasza paniczka kadrowo miała jakiś znajōmkōw we fabryce pod Czynstochowōm, bezto szef ji doł służbowe auto na cołki dziyń i ôna nōm tych stelōnkōw nawiōzła.

Potym nōm padała, że to był jakiś "ôdrzut ze eksportu", bo u nos takich pōńczochōw jeszcze niy sprzedowali, świyciły sie jak linek a były ze takij drobniuśki siateczki! Jak nōm szef powinszowoł, a paniczka kadrowo pōńczochy rozdała, to ôstała jeszcze jedna pora, bo niy było starki Bulinej, co dziepiyro po połedniu przichodziła sprzōntać. I wszyski baby zaczyny sie na te stelōnki szancować, bo starka po chopsku chodziła a takich rzeczy niy ôblykała, jednako stelōnki wziyna. Isto musiała ich puścić kajś dali!

Za jakiś pōł roku starka Bulino nōm sie rozchorowała i siedziała bez cołki tydziyń we chałpie. Wtynczos nawiydziła jōm nasza paniczka kadrowo, niy żeby ji tak fest przoła, ale służbowo, coby sprawdzić, eli starka niy udowo, że je choro, a co inkszego robi. Starka jednako w dōma była, bezto siadły se ku stole a tyju sie napiły, bo żodnych maszketōw niy było. Nasza kadrowo patrzi a tu nad stołym do rōmy ôd ôbrozka przipiynte sōm cwekami te stelōnki i jeszcze we papiōrze, ani niy ôdpakowane. Bezto zaroz spytała sie czamu ich starka niy ôblyko, a ôna ji odpedziała tak:

–Wiycie paniczko, jo we takich ciciridłach niy chodza, ale piyrszy roz we żywocie cosikej żech dostała, to niych wszyjscy ludzie widzōm, że mie tyż we tyj robocie docyniajōm, a miyndzy baby rachujōm!

GRYMLINO

Komentarze

Dodaj komentarz