Jako to je, lepi miyszkać ze swojimi dzieckami, abo przedsia? Jak żech sie potkała ze kamratkami na kawie we jednyj żorski kafyji, to my se na tyn tymat pogodały, ale dō niczego mōndrego my niy doszły, bo kożdo se to przedstawiała inakszy, a jeszcze inakszy nōm to żywot wyrychtowoł.

My mōmy jednorodzinno chałpka a miyszkōmy ze cerōm a ze jeji familijōm. U nōs w dōma dycki keryś je, jak niy starzi to modzi, ale tyż sōm taki dnie, że ni ma do kogo gymby ôdewrzić, jak kajś modzi pojadōm, abo jak nikerzi sōm chorzi. To coby chorōbska niy roznosić, to niy idymy jedni ku drugim. Wtynczos to nōm yno telefon ôstanie i tak zwōniymy ze dołu na wiyrch. Jak by sie kery tymu przidziwoł ze boku, toby sie uśmioł, bo teroz bez telefōna to, jak bez rynki, prowda godōm, co? Jeszcze ze dwaścia lot nazod mało kery tyn telefōn w dōma mioł , a ze poczty, to trza było słōno zabulić, chocioż sie yno po Polsce zwōniyło i to jeszcze we wielgi potrzebie. Taki miyszkani do kupy mō tyż swoji dobre strōny. Jak żech kaj musiała jechać, aboch we szpitalu bōła, to nasz tatulek ze głodu niy umrził, bo dycki mode cosikej nawarzyli. Jednako po cichuśku już wszyjscy rachowali dni, kej mamulka bydzie nazōd, a co dobrego nawarzi! Wnuczek, co s nami miyszko, tyż do nōs sie podziwo wincy niż te drugi wnuki, co kōnsek dali miyszkajōm. Ale czasym jak sie na mie pogorszy, to poradzi bez dwa dni sie niy pokozać! Moja kamratka Zofija miyszko we swoji chałpce sama, dziecka ni majōm ku ni daleko, ale zajrzōm do ni roz we tydniu, bo ni majōm czasu, sztyjc yno robota i robota!
– A jo dycki dō nich czas znodła, jak mali byli! – lamynciła we tyj kafyji. – Ty isto mosz s tym lepi, twoji modzi sōm na zawołani, a jo co, sama jak duch siedza, choćby mie i kery zatrzas, to by sie dziepiyro kapli, jak bych śmierdzieć zaczła!
– A co jo mōm padać, jak moji przijadōm do mie ze tyj zagranice yno roz za rok i to jeszcze yno na pora dni, bo zaroz do roboty muszōm brać sie nazod. – wzdychła se kamratka Maryjka.
Było mi jich ôbu żol, ale coch im miała pedzieć? Jo tyż czynsto sama w dōma siedza, jak mōj ślubny poleci ze kamratami sie kaj potkać na mieście, a wtynczos gibko nazōd niy przidzie!