Dzisio, tak do ôdmiany bydzie tako piykno, a fest znano u nōs na Ślōnsku godka, co we nimiecki werzyji je ô psioku, a po naszymu ô kocie.Do starki, co miała willa na wsi przijechała wnuczka Margitka.

Szesnoście lot było tyj dziołsze i już karlusy za niōm zaglōndały i możnej kery, ta historyjo ze tym kotym wymajstrowoł. Starka ze Margitkōm wylazły roz po śniodaniu na wyranda a tam na kōnszczyczku jakiś szmatki leżało cosikej taki małe, mryngate, kudłate a ôgrōmniście piszczało. Starka bryli niy miała, bezto niy poradziyła rozeznać, co to je. Margitka wziyna te stworzyni do rynki a uwidziala, że to je maluśki kocik, a pokozała go starce.
– Cosikej takigo! – dziwowała sie paniczka ze wille. – My mōmy yno kocura, a kocury przeca sie niy kocōm!
Margitka chciała, coby tyn kocik u nich ôstoł. I tak trefiył ôn do starczynej wille, a wszyjcy, co tam miyszkali mianowali go „Cosikejtakigo” i te miano sie do niego przilepiyło! Podwiela bōł maluśki niy bōło ś nim starości, ale potym, jako to dycki robiōm kocury, nauczōł sie smykać, bezto trza było dać na niego pozōr! Jedyn roz tyn rojber nawiydził badycimer, a skrōł sie pod wannōm . Wiedzioł, że jak sie tam fest pary narobi, to trza potym ōkno ôtworzić, a to mu w sōm roz pasowało! Wtynczos kōmpała sie Margitka, a dała pozōr, co kocur wyskoczōł bez ôkno. No, to ôna zaroz poleciała za nim! Jak była na siyni, ôbleciała jōm zima, to sie kapła, że je niy ôbleczōno! Jednako czasu niy bōło na taki rzeczy, bezto chyciyła ôbroz, co wisioł na ścianie a nim sie ze przōdku przikryła. Wyleciała na drōga, a pytała sie ludzi, co tam przechodziyli, eli widzieli „Cosikejtakigo”. Kożdy gupie machy strzyloł, ale prowda godoł, że niy widzioł! Dziepiyro jedyn starzik ji padoł:
– Idźcie do dōm dziołszko, boście sōm sago, gańba wōm potym bydzie!
Margitka pojrzała na sia i dała pozōr, że sie yno samōm rōmōm przikrywo, bo we nocy tyn zocny ôbroz, co w ni bōł, złodzieje wyciyni, a ukradli! Bezto już sie nic wiyncy niy pytała, yno strzelyła do dōm, a tam beczała do wieczora, po jedno ze gańby, a po drugi za tym gupim kocurym, co sie straciył! Było już dobrze po dwanostej, kej cosikej zadropało na dźwiyrze. To Cosikejtakigo sie znod! Minył miesiōnc, a Cosikejtakigo ôkociył sie we koszyku na wyrandzie, a jak myślicie, co padała starka jak znodła małe kociki? Mocie prawie: – Cosikej takigo!