Demokratyczna Unia Regionalistów Śląskich z siedzibą w Rybniku przygotowała 6 czerwca kolejne dyktando języka śląskiego. Tym razem dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych z Rudy Śląskiej. Tekst ułożył głównie Alojzy Zimończyk z Żor-Roju.
Dyktando odbyło się w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 3 im. Jana Pawła II. Był to finał projektu informacyjno-edukacyjnego „Opowiem Ci o moim Śląsku”, realizowanego przez pięć rudzkich placówek oświatowych oraz Demokratyczną Unię Regionalistów Śląskich. Poza DURŚ dyktando współorganizowali ZSO 3 i prezydent Rudy Śląskiej, która patronuje projektowi. Nagrody główne w postaci wycieczek do Brukseli ufundował europoseł Marek Plura.
-Nasz projekt zrodził się z wielkiej miłości do Śląska i śląskiej ziemi...To miłość do Śląska przyprowadziła do nas przedstawicieli Demokratycznej Unii Regionalistów Śląskich, którzy skutecznie zarazili nas i naszą młodzież śląską godką i śląskim pisaniem – powiedział m.in. na wstępie dr Rafał Otręba, dyrektor ZSO 3
Tekst dyktanda napisał Alojzy Zimończyk przy współpracy dr. Artura Czesaka, Stanisława Neblika i Józefa Porwoła. Do rywalizacji stanęło 50 uczniów. W trakcie sprawdzania prac młodzież zaprezentowała jednoaktówkę „Wojna z Turkami” autorstwa Lidii Michalskiej.
Prace uczniów oceniło jury w składzie: przewodniczący Alojzy Zimończyk, Anna Rzepka, Hanna Chodun, Irena Rydzek, Danuta Orenowicz, Michał Hanus.
Najlepiej napisał Damian Ciecierski. Drugie miejsce zajęła Paulina Klyszcz, a trzecie Marta Lisowska.
Tekst dyktanda
Modym pod rozwoga
Już mōmy poczōntek czyrwnia. Jak rzōndzōm take jak jo pynzyjōnisty, je to nojpiykniejszy miesiōnc. Zimie tōż starzi niy sōm radzi, bo dyć to je sztyjc zima, kości bolōm i trza sie fest rubo ôblykać. Wiosna już przeszła, dało sie jakoś z chałpy wylyź. Yntlich prziszoł moj i zaczōn sie czyrwiyń. Ciepło, dziyń już je dugszy, ptoszki przileciały a majōm sie fest ku sia i snoszōm patyki a trowa do gniozdōw.
Nō tōż my starziki tyż wyleźli na dwōr. Zeszło sobota po ôbiedzie siodech sie w laubie i czekōm na kamratōw. Bez sztwierć godziny siedzieli my już we sztyrech, nō tōż bydzie szpil. Jużech w duchu słyszoł „Jo mioł grana bez dwōch, a potym zaś grina ajnfach i żech sznajder wygroł, chocioż dali mi kōntra.” Nale katać tam, niy minyło pora minut, a już wszyjscy ô polityce rzōndziyli, same wyzgerne politykery.
Sztyrech nos było, ale we niczym niy poradziyli my sie dogodać. Jak Richuś piōnty roz porzad spytoł sie, jak bydymy welować, ôtwarech dźwiyrze dokorzōnt i pedzioł, że jak chcōm, to mogōm jeszcze kogo z drōgi zawołać i dyszkutyrować choby do rana, ale jo mōm już doś i ida na zegrōdka.
Ôroz na placu sōmsiadka prziszła sie spytać, co mōm we laubie, bo je tam take larmo, iże ludzie na drōdze stowajōm. Spōmniołech sie ô kamratach, kerzi dalij bawiyli sie w politykerōw. Pryndzyj chyba bydymy mieć nowego prezidynta, jak ôni sie dogodajōm. Jedzine, w czym sie zgodzali, co do welōnku iś trza. Na szczynści Hilda
z naprociwka zawołała swojigo na swaczyna i pomału przihaltowali.
Myślołech, co styknie tego politykerowanio, ale kaj tam!
We wieczōr zaś przilecioł Richuś i klupoł, ażech mu ôtwar. Już we dźwiyrzach spytołech sie go yno ô jedna sprawa. Czy te kandidaty wiedzōm, co we kraju, kerym chcōm reskyrować, sōm tyż Ślōnzoki? Haltło go i w kōńcu pedzioł: nō, mōgliby, ôbejrzimy co z nami bydzie dalij. A mie sie zdo, co już mōm te lata, iże barzi rod mōm zegrōdka ôd polityki a szkata.
Komentarze