Elektrownia w Rybniku
Elektrownia w Rybniku

 

 

Ponieważ konstrukcja elektrowni zakładała chłodzenie jej bloków przez chłodnie kominowe oraz sztuczny zbiornik wodny, zakres prac był ogromny. Po kilku latach na rzece Rudzie zostało zbudowane sztuczne jezioro, zwane obecnie Zalewem Rybnickim i stanowiące jedną z wizytówek miasta.

 


Pierwszy blok rybnickiego zakładu rozpoczął pracę dokładnie 31 grudnia 1972 roku. W ciągu następnych 13 miesięcy oddano do użytku kolejne trzy bloki. Natomiast w roku 1978 rozpoczęły produkcję tzw. bloki drugiego etapu, czyli bloki od 5 do 8.


Zakład w swojej historii niejednokrotnie zmieniał nazwę – funkcjonował jako przedsiębiorstwo państwowe („Południowy Okręg Energetyczny”, a następnie Elektrownia "Rybnik" w Wielopolu) oraz jednoosobowa spółka skarbu państwa Elektrownia "Rybnik" S.A. W roku 2001 w procesie prywatyzacji został sprzedany konsorcjum EDF i EnBW, aby w roku 2017 ponownie stać się spółką skarbu państwa, częścią Grupy Kapitałowej PGE.


Od początku swojego istnienia elektrownia dbała o przestrzeganie norm środowiskowych oraz wprowadzanie nowych technologii. Funkcjonowała w niej własna opatentowana technologia półsuchego odsiarczania spalin zastąpiona w roku 2008 przez – jedną z pierwszych w Polsce – instalację mokrego odsiarczania IMOS I. Natomiast w ostatnich latach w ramach projektu Nowy Rybnik zbudowano instalację IMOS II, instalację katalitycznego oraz niekatalitycznego odazotowania spalin, nowoczesną oczyszczalnię ścieków oraz instalację do współspalania biomasy.


Elektrownia uruchomiła także Zakład Odzysku Węgla „ZOWER” w Czerwionce-Leszczynach, który odzyskuje paliwo z hałd pogórniczych, a w roku 2004 utworzyła fundację, która do chwili obecnej jest największym ośrodkiem edukacyjno-sportowym w Rybniku.


Obecnie elektrownia posiada moc wytwórczą równą 1790 MW i jest największą elektrownią na Górnym Śląsku, jedną z największych w kraju.

Komentarze