Fotografie te po raz pierwszy zostały publicznie pokazane! Do 8 lutego można je oglądać w Zabytkowej Kopalni Ignacy w Niewiadomiu na wystawie "Józef Franke – historia jednej podróży".
Aparat dostał prawdopodobnie od starszego brata, który prowadził zakład fotograficzny. Jak udało mu się zrobić, a następnie przechować, a wreszcie przywieźć z frontu tak bogaty materiał zdjęciowy? - Ojciec malował obrazy, rzeźbił szachy w drewnie, swoimi pracami obdarowywał oficerów. Był lubiany i szanowany. Łatwiej mu było przetrwać, a przy okazji ocalić zdjęcia – opowiada Mirosław Franke, najmłodszy syn pana Józefa.
Józef Franke przed wojną zdobył zawód fryzjera. Tytuł czeladnika uzyskał w zakładzie fryzjera Korbasiewicza. Pracę rozpoczął jednak u konkurencji, w zakładzie Garsonka należącym do mistrza Grębowicza.
Równocześnie fotografował. - Wykonał m.in. zdjęcie, przedstawiające likwidację cmentarza żydowskiego w Rybniku wczesną wiosną 1940 roku - mówi Małgorzata Płoszaj z Industrialnego Centrum Kultury, która w czasie wernisażu wystawy przedstawiła postać fotografa i malarza.
Na froncie fotografował przede wszystkim towarzyszy broni, ale też to wszystko, co wydawało mu się ciekawe, interesujące. Na fotografiach, przynajmniej tych, zebranych na wystawie, nie widać okrucieństwa wojny. Są scenki rodzajowe. Żołnierze skaczący z dachu prosto w kupę śniegu, kąpiący się w morzu, bratający się z miejscową ludnością. Symboliczne są fotografie, prezentujące groby żołnierzy, porozrzucane gdzieś na pustyni czy na plaży...
We Francji podpatrzył, jak się robi trwałą ondulację. Do Rybnika powrócił w grudniu 1946 r. Po wojnie przez krótki okres czasu prowadził zakład fryzjerski, w którym jako pierwszy fryzjer wykonywał paniom właśnie trwałe. To nie spodobało się konkurencji, która donosiła na zdolnego fryzjera. I po niecałych dwóch latach i karach finansowych pan Józef zamknął swój zakład.
Do emerytury pracował jako dekorator oraz scenograf m.in. na Ryfamie, kopalni Marcel i w Hucie Silesia. Był jednym z najlepszych malarzy – amatorów na ziemi rybnicko-wodzisławskiej. Obrazy, również te, odwołujące się do afrykańskich wspomnień, do dzisiaj wiszą w niejednym rybnickim domu.
- Malował aż do śmierci, woził swoje obrazy do sklepów m.in. do Cieszyna, które brały każdą ilość – opowiada synowa artysty.
Zmarł 24 marca 1996 roku. Plastyczny talent po dziadku odziedziczyły wnuczki.
Galeria
Komentarze