Jak Wojtuś dōmowym piekarczykym ôstoł cz. 2

– Kaj żeście sie nauczyli tyn chlyb piyc, stareczko?
– No, przeca w dōma ôd moji starki. Ôna kożdy tydziyń piykła piytnoście wielgich pecynkōw: szternoście było dō nos, po dwa na kożdy dziyń, a tyn jedyn, co ôstoł, bōł do starki Handzliczki, co miała chałpka pod lasym. Ôna żodnych przocieli niy miała, bezto jōm ludzie ze wsi ôpatrowali. A same pieczyni chleba, syneczku, to bōł roboty szwōng: cołki popołedni, wieczōr a jeszcze pōł noce! Do wielgi, drzewiannej dziyżki suło sie cołki miyszek mōnki, przidowało sie nociastek czyli tyn kōnsek ciasta, co ôstoł ôd ôstatnigo chleba, co go starka przed tydniym zrobiyła. Jo dycki musiała namiyszać troszka drożdży,ale niy tela co dzisio! Nikerzi wcale tych drożdzōw niy dowali, bo tyn nociastek tyż wyrkowoł, a potym starka podwijali rynkowy a miyszali to wszyjstek bez godzina. Ôgrōmnie ôd tego rynczyska bolały, wiym, boch sama prōbowała! Ciasto trza było potym trzimać we ciepłym, a jak sie wyruszało, to go trza bōło przekulać, a wsadzić do słōmiōnkōw! Beztōż szło sie spać kole dwanostej, a stowało wele drugi– trzeci, coby napolić drzewym we piekaroku, potym tyn wyruszany już po drugi chlyb, wykulnyło sie ze słōmiōnki na ôpata a śnim do pieca! A coluśki czos trza bōło dować pozōr, coby sie chlebiczek niy spolył, a to sie mōgło stać, jak hyc we piekaroku bōł za wielgi! Jak na rano chlyb bōł spolōny na czorno, to wszyjscy wiedzieli, że piekorka kajś drzimała po kōntach. Wtynczos miast podziynkowanio, uszy miała przeszkrobane ôd cołki familije!
Musza ci sie prziznać, że mie sie stować we pojstrzodku noce niy uśmiychało, rada bych se jeszcze kapyńka pospała, ale starka twardo mie budziyła, bo godała, że jak gdo chce być mōndry a wiela umieć, to musi stować pryndzy niż piekorz!
– Starko, a my se sam godōmy, a tu ciasto nōm ze miski ucieko, a my ni mōmy słōmiōnkōw...
– Niy starej sie synek, jakosik se poradzymy – padała starka. – Wiysz co, dōmy se nasz chlebiczek do tych dłōgich formōw, co w nich mama dycki na Wielkanoc keksy piecze, gibej po nich do pywnice, a jo pōda załōnczyć piekarnik, bo przeca piekaroka tyż ni mōmy!
Musza Wōm padać, że starczyn chlyb sie piyknie wypiyk, czujecie ta wōń, pra? Smacznego!

PS. Roztōmiłe dziecka, niy pogorsza sie na Wos, jak se tyn tymat do kōnkursōw ślōnskigo jynzyka wykorzystocie, a życza Wōm powodzynio!

Komentarze

Dodaj komentarz