Jak żech bez lato bōła u Hildki a Walka, co wy jich tyż już znocie ze moji godki ô grillowaniu, toch dała pozōr, że na kōńcu jejich zegrōdki stoji tako drzewianno chałpka. Troszka podano na ul, ale ul to niy bōł, bo zatela bōło w ni dziurōw, a jeszcze śni wystowały kōnski patykōw a ścinki, taki, co na stawach rośnie.

– Co tyż to by mōgło być? – zastanowiałach sie po cichu, a głośno żech sie spytała Hildki. – Naż dziołcho, co tyż to tam mocie takigo na kōńcu zegrōdki? Ul to isto ni ma, a na graczka do dziecek tyż to niy wyglōndo!
– Wiysz, jakbyś chciała co mōndrego sie dowiedzieć – ôśmioła sie Hildka – to musisz iś ku mojimu chopu, bo ôn teroz gro se na wielgigo ekologa! Padoł, że we Niymcach wszyndy taki chałpki po zegrōdkach majōm i ôn se tyż tako postawi! Tam mu sie skludzōm roztōmańte przidajne chroboczki, co rade na zegrōdkach miyszkajōm. Na to prziszoł Walek a zaroz skoczył nōm do godki:
– Ty sie Hildka, rada ze wszyjskigo pośmiywosz, ale jo tu mōm prawie! Bo podziwej sie, co bōło tyn rok na wiosna! Sōmsiadowi pszczōły uginyły na jakoś szpetno choroba i chociaż u nos na zegrōdce wszyjstek biołe bōło ôd kwiycio, to mało sie ôwocu nawiōnzało. Sama widzisz, że ni ma co do krałzy wsadzić! Chałpka żech postawił, coby se tych inkszych dobrych chroboczkōw naplōngnōnć, bo jak ni ma pszczōły to dobry je ćmiyl abo i nawet ôsa, bele by kwiotki zapylyła.
Jo Walkowi dobrze życzyła, ale we te jego godki , żech ani wiela niy wierziła, bo jak chrobokōw na zegrōdce ni ma, to skōnd sie nogle splōngnōm? Je prowda, że krzidła majōm i przilecieć mogōm, ale musi ich sam cosik prziciōngnōnć.
Po drugi my sie potkali ze znajōmkami pod koniec zeszłego miesiōnca. Zrobiyli my se wtynczos „pieczōnki” na zegrōdce. Jo zaroz poleciała ôbejrzeć Walkowo chałpka do chrobokōw. Bōło tam troszka pajynczyny, a we ścinkowych rułkach tyż cosik siedziało. Isto sie tam mu jakiś chroboki splōngły, ale eli to były, te, co se życzoł?
– Wiysz co – padoł mi Walek, jakby zgadowoł moji pomyślōnki – Jo cie posłōchoł, a posioł żech wele tyj budki roztōmańte miodowe kwiotki i wiysz miała żeś prawie, że sam te chroboczki przileciały, a eli tam we chałpce sōm, to sie dowiymy dziepiyro na wiosna! Dobrze by bōło, coby sie te Walkowe pragniyni społniyło! Jak tak bydzie, to jo se tyż tako chałpka do chroboczkōw fōndna a na zegrōdce postawia.

Ps. Dziynkuja panoczkowi Alojzowi Zimōńczykowi za pomōc we ślōnski korekcie.