Zachciywny ôsioł


Jedyn roz uwidzioł, jak we kuźni podkuwali konia, to ōn zaroz tyż chcioł mieć taki zgrabne podkōwki i tak dłōgo starzikowi nad uszami brzynczoł, aż go do kowola zakludziył.
– Ôsła podkuć? Tegoch jeszcze niy słyszoł– dziwowoł sie kowol – ale jak tam chcecie gospodorzu – padoł a kiwnōł na kowolczyka. – Dej sam synek ta podkōwa do ôgnia, a ty ôsioł nastawiej szłapa!
– Zaroz, po co do ôgnia? – przeciwiył sie ôsioł. – Jo chca mieć yno taki gryfne, zimne podkōweczki ze hufnalkami!
– Aleś ty je gupi! – ôdpedzioł kowol. – Te zieleźne strzewiczki ci same na szłapki niy wlezōm...
Dali już ôsioł niy słyszoł, bo gnoł na kalup ku chałpie, ale niy trwało dłōgo, a zaś zaczōn cosik wynokwiać:
– Ôgrōmnie mi sie mierznie, samymu w dōma siedzieć, poszoł bych ze sōmsiadowymi dzieckami na stow poklyjzać!
Jako pedzioł tak zrobiył! Dziecka piyknie klyjzały, ale ôsioł mioł aże sztyry szłapy, a kożdo chciała iś we inkszo strōna, bezto nabiył se grucza na łebie, straciył dwa przedni zymby a potrzaskoł boczki. Na poły padłego go dziecka ze lodu ściśli a do chałpy zawlykli. Starka a starzik ôgrōmnie sie przejyni, posłali mu we chlywie świyżego siana, coby se lygnōł a do rana sie wykurowoł. Ale tyn gizd zamias podziynkować ryknōł na cołki głos:
– Jo na siano, taki zbolały? To wy roz-dwa na siano, a jo do waszego łōżka!
Tego było już zatela! Starzik chyciył hrubo laga, co trzimoł we siyni na złodzieja, liznōł ôsłowi bez dupa a zamachnōł sie po drugi... ale ôsioł na wiyncy niy czekoł, yno skoczył na rōwne nogi a pognoł prosto ku lesie!
Dziepiyro we wieczōr prziwlyk sie skruszały na plac, ôtworził kopytkym dźwiyrze do chlywa a bez jodła a picio pod na narychtowane siano, ale coluśko noc ôka niy zmrużōł ôd strachu, że go starziki wyżynom, ale ôni byli radzi, że prziszoł nazod, bo przeca już sie sōm pokoroł!

Komentarze

Dodaj komentarz