Elżbieta Grymel
Elżbieta Grymel

 

Po naszymu


 

Jak żech była bajtlym, mieli my takigo jednego sōmsiada, co mu drudzy godali: "jeś, pić a szporować" . Jo tego jednako niy poradziyła spokopić czamu sie tak ś niego pośmiywajōm, bo to był chop jak kożdy inkszy! Tyn nasz sōmsiod, co mu Jōnek było na miano, miyszkoł sōm we chałpie po ôjcach, płatu płacić niy musioł jako inksi, a sōm na sia robiył. Bezto dycki trocha grosza mioł, a mōg se na wiyncy pozwolić, a do jodła co lepszego kupić! Ô łachy ani fest niy dboł, a mało kej se co ze ôblyczo kupiył, yno fuzekle to kupowoł cołkimi paczkami. A jak sie go kery pytoł, czamu je taki łozszafny, to padoł, że ni mo mu gdo tych fuzekli poficować.

Jōnkowe chowani nikerych fest mierziyło, bezto mu godali, coby miast ludziōm na ôczach dobre rzeczy żrać, by se mioł troszka uszporować! Jednako ôn se ze taki godki nic niy robiył, yno dali jodoł se chlyb ze masłym, co u gospodorza kupowoł, kej inkszym na chlyb ze fetym niy stykło. A jeszcze ze tym loz ludziskōm do ôcz, bezto go tak przezywali. Moja starka tyż taki gospodarki niy popiyrała, bo ôna dycki miała za sobōm jaki grosz do przigody, chocioż rynta po starziku miała maluśko, ale godała tak: tego sie ani dziołcho niyspodziejesz, a cie jako przigoda trefi, a wtynczos bez piniyndzy ani rusz! I jo se to pamiyntōm do dzisio.

To yno my dwie (jo a starka), wiedziały, jako to ze tym Jōnkiym richtik było. Jak mu piniyndze sie skōńczyły, to tyż roz za czos ku nōm prziszoł przed połedniym, jak starka ôbiod warziła. Rod, co pomōg, ale za to na jodło rachowoł, a jak sie starka niy śpiychała mu zupy naloć, to se pod nosym zaczynoł buczeć: żarło by sie żarło, yno ni ma co, bo niy dajōm... Jednako żodnymu my tego niy godały, bo starka kejś padała mi tak: niy kwol sie s tym dziołszko, że co kerymu dowosz, to bydziesz miała to we niebie zapisane, a sam na ziymi, żodyn by ni mioł ô tym wiedzieć!

Jaki to tyn Jōnek był, to był, a ôdwdziynczyć sie tyż poradziył. Jak moja stareczka sie fest rozchorowała, to jōm prziszoł nawiydzić, a prziniōs ji wielgi tortensztik ze cukernie i ani kōnszczyczka se niy ôstawiył. Starka sie uradowała, bo na to już downo smak miała, yno dycki ze piniōndzami miała krucho! Jednako ani wiela niy zjadła, dwa razy łeżkōm grabła i miała doś, ale poświyncyni Jōnkowe docyniyła.

 

GRYMLINO

Komentarze

Dodaj komentarz