Grymlino
Grymlino

Jak żech zaczynała robota, toch jedyn rok robiyła na taki budowlanej bazie za ksiyngowo we magazynie. Robota ciynżko niy bōła, ale miałach tam yno samych kamratów, bo żodne dziołchy tam niy robiyły.

Te mode chopy, to mie ze poczōntku robiyli za błozna, a kożdy dziyń mi cosik wystrugali. Jo sie jednako na nich niy gorszyła, ynoch im padała, że jo ni ma tako gupio, na jako wyglōndōm! A to sie dziepiyro tłōmaczyli, że ôni mie niy zamiarowali ôbrazić, że to yno szpasy bōły! Za jakiś czos prziszli do nos do roboty dwa nowe karlusy. Te synczyska ôgromnie szpetnie przeklinali przy robocie.

 Jak jo im padała, coby se dali pokōj ze takōm godkōm, to ôni naskwol przichodzili kożdy dziyń pod ôkno ze mojigo biura, a tōm łacinōm tak dali suli, że aże we uszy szczypiało! Proszyni na nic  zdało i jo se padała, że jo ich załatwia tym samym. Jak już jedyn dziyń bōło tego zatela, wychyliłach sie bez ôkno, a zaczłach klōnć, aż sie kurziło! Na to prziszoł nasz kerownik i te synczyska ôba uciykli, ale potym miałach już ôd nich pokōj. Gorzi bōło wyjaśnić to naszymu kerownikowi! Tyn jedyn, jedyny roz podziwoł sie na mie ze prawym uznaniym, a padoł:
– Dziołcho, jo niy wiydzioł, że mosz tak czorno we pysku! Bydōm z ciebie ludzie i sam na bazie niy zginiesz!
A jo niy wiydziała, eli mōm sie śmioć abo beczeć?! Bo to, co ôn se teroz przestawioł to przeca niy bōła jo! Nojgorsze bōło to, że nasz szef dycki wiedzioł swoji. Pamiyntōm, jak godoł jednymu takimu Edkowi, co do mie „słodki ôczy robiył”, coby se doł sy mnōm pokōj, bo jobych go jynzorym zatrzaskała, a jeszcze ni mōg by sie sy mnōm miyndzy ludzi pokozać, bo jak bych gymbasie niy ôtwarła, tobych mu gańby narobiyła, bezto, że ôgromnie szpetnie przeklinōm! Skuli tego tyn synek chodziył za kamratami ze roboty, a dopytowoł się, eli je to prowda? A te pierziński gizdy padali mu, że wszyjstek to je nojszczyrszo prowda, a za jego plecami sie śmioli ś niego do rozpuku. Tego bōło już zatela, bezto padałach se, że sie zwolnia ze tyj bazy przi bele prziwiliji i tak żech zrobiyła! Dziepiyro wtynczos sie moje kamraty pobudziyli, a przeproszali mie za to, że s tymi szpasami troszka przesolili, ale jo już miała inksze plany. Na moji miejsce prziszła jedna starszo paniczka, ale ôna im utrefiła, bo se niy dała po gowie skokać, a robiyła tam bez dziesiynć lot ,aż do penzyje!

Komentarze

Dodaj komentarz